Η συμπόρευση καταναλωτισμού και αυτουποτίμησης

       Συχνά, κατηγορούμε την κοινωνία ότι μας ωθεί να αγοράζουμε πολύ περισσότερα αγαθά από όσα χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα. Ωστόσο, οι νόμοι της αγοράς και το μάρκετινγκ στοχεύουν ιδιαίτερα στο επίπεδο της αυτοεκτίμησής μας.

        Καταναλώνοντας πολλά αγαθά οι άνθρωποι νιώθουν ότι αποκτούν αξία έστω και εφήμερη. Αγοράζουν πράγματα χωρίς να τα χρειάζονται πραγματικά και γεμίζουν ντουλάπες και αποθήκες με αγαθά μόνο και μόνο για να ηρεμήσουν και να αισθανθούν καλύτερα.

Μέσω του υπερκαταναλωτισμού καλύπτονται τρεις ανάγκες του ατόμου με χαμηλή αυτοεκτίμηση

1.      Η ανάγκη να κατέχουν αγαθά: Η ευχαρίστηση του να καταναλώνεις προηγείται της ανάγκης να κατέχεις αγαθά, η οποία διαρκεί περισσότερο. Η αυτοεκτίμηση ενός ανθρώπου χρησιμοποιεί ως υποκατάστατο πολυτελή αντικείμενα αξίας, ακριβά αυτοκίνητα, κοσμήματα, ρούχα κ.α. Με άλλα λόγια «έχω αυτά τα αγαθά άρα αξίζω..»

2.      Η ανάγκη για επίδειξη: Για τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν έχει αξία μόνο να αποκτάς κάτι αλλά και να το επιδεικνύεις. Η επίδειξη των αγαθών, αφού δεν έχουν τίποτε άλλο να προβάλλουν, τους γεμίζει με αυτοπεποίθηση.

3.      Η ανάγκη να τους ζηλεύουν: Κατα βάθος όλα αυτά εκφράζουν την ανάγκη που είχαν από παιδιά, να τους θαυμάζουν περισσότερο για όσα έχουν παρά για οτι είναι. Η ευχαρίστηση βρίσκεται στο να κάνουν τους άλλους να ζηλέψουν.
   Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θελήσετε να αγοράσετε κάτι, ανεξάρτητα από τη χρηματική του αξία, αναρωτηθείτε γιατί το αγοράζετε και τι είναι αυτό που θα σας προσφέρει στην πραγματικότητα.