Οι γονείς και το παιδικό παιχνίδι

Το παιχνίδι δεν είναι  ένα ανώριμο στάδιο πριν τη «σοβαρότητα», αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα μικρα μαθαινουν τον κοσμο, αναπτυσσουν δεξιοτητες και προετοιμαζονται για δημιουργικη ζωη ως ενηλικες. To παιχνίδι, επομένως, δεν αποτελει χασιμο χρονου, που πρεπει να αντικατασταθει με συστηματικη μαθηση υπολογιστη, ξενων γλωσσων, μαθηματικων κ.τ.λ. Ποιά πρέπει να είναι η στάση των γονέων απέναντι στο παιχνίδι;

1.      Να συμμετέχει στο παιχνίδι. Να καθεται διπλα τους και να τα παρακινει με την προσοχη του, να τα συμπληρωνει, να  εμπλουτιζει το παιχνιδι τους, να προσθετει αλλοτε φαντασια κι αλλοτε λογικο ειρμο. Αν του αφιερωσετε το χρονο, σας εστω και για λιγο, το μικρο θα παιξει ακολουθως χαρουμενα μονο του, εχοντας απολαυσει την προσοχη σας και παρακινηθει απο τα ερεθισματα σας.

2.      Να κάνει «πίσω» όταν παίζει με το παιδι. Ο ρολος του γονεα ειναι να παρεχει το περιβαλλον οπου η εμφυτη πρωτοβουλια του παιδιου θα ανθισει, οχι να κυριαρχησει ο ιδιος πανω στη βουληση και το κινητρο του παιδιου.

3.      Μη φοβαται να κανει λαθη. Ο φοβος μηπως ειστε ανεπαρκης ως γονιος δεν επιτρεπεται να σας κραταει σε αποσταση από το παιδι. Εξάλλου, η ωριμανση των παιδιων εξελισσεται παραλληλα με την ωριμανση των γονιων στους ρολους τους.

4.      Μην ανταγωνίζεται το παιδί. Ενας πατέρας παιρνει δωρο στο παιδι του μια κατασκευη, ένα αεροπλανο για παραδειγμα. Μετα από μιση ωρα, το μικρο φυσιολογικα θελει να κανει κατι άλλο, ο πατερας συνεχιζει με ζηλο την συναρμολογηση μεχρι τη νυχτα. Μια μαμα θελει να διδαξει την κορη της πώς να φτιαξει ένα παζλ, μονο που δεν της αφηνει καμια πρωτοβουλια και το τελειωνει μονη της. Αυτά είναι μερικα παραδειγματα προς αποφυγη. Το παιχνιδι ανηκει στα παιδια, με τους γονείς να προσφερουν σκιωδη, σιωπηλη συμπαρασταση.

Γενικότερα, η συμμετοχή των γονιών στο παιχνίδι του παιδιού, όταν γίνεται σωστά, μπορεί να χαρίσει στα παιδιά ευτυχισμένες στιγμές και όμορφα συναισθήματα που δύσκολα αντικαθίστανται από το παιχνίδι με μια πανάκριβη κούκλα ή ένα αυτοκινητάκι.

Πηγή: Παπαβέντσης Στέλιος, «Προικισμένα μωρά εμπνευσμένοι γονείς: για μια άλλη προσχολική ηλικία”, εκδόσεις Πατάκη 2009.