Παιδιά «θύτες», γονείς «θύματα».

Ο σημερινός γονιός καθημερινά κρίνεται για το αν κάνει το σωστό, πως το κάνει, γιατί το κάνει. Είναι σα να δίνει διαρκώς εξετάσεις . Αυτό έχει ως  αποτέλεσμα ο γονιός να γίνεται «θύμα» και μάλιστα του ίδιου του παιδιού του.  Ασφαλώς τα παιδιά αλλάζουν πολλά πράγματα στη ζωή των γονιών τους  οι οποίοι καλούνται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Ωστόσο οι γονείς θα πρέπει να θέσουν και τα όρια που τα παιδιά θα πρέπει να ακολουθήσουν.

Ωστόσο, πολλοί γονείς «υποδουλώνονται» στο ρόλο τους. Το παράδοξο είναι ότι «υπόδουλο» δε τους κάνουν τα παιδιά, αλλά ευθύνονται αυτοί οι ίδιοι που τους επέτρεψαν να τους «υποδουλώσουν». Όταν ένας γονιός

1. Επιτρέπει στο παιδί του να του δίνει διαταγές.

2. Συνεχώς το δικαιολογεί και το υποστηρίζει αν και γνωρίζει πως φταίει το παιδί του.

 3. Φοβάται ότι το παιδί του δε θα τον αγαπάει πια αν του αρνηθεί κάτι

4. Έχει επιτρέψει στο παιδί του να του πει «σκάσε»

5. Αναρωτιέται συνέχεια αν η συμπεριφορά που έχει ως γονιός «αρέσει» στο παιδί του

Τότε αποτελεί «θύμα» του ίδιου του του παιδιού. Πώς θα καταφέρει να πάρει πίσω τον έλεγχο;

Για να το επιτύχει όμως θα πρέπει να νιώσει ότι μπορεί. Και έπειτα αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να ακολουθήσει τους εξής τέσσερις απλούς κανόνες:

·         Να μάθει στο παιδί του να είναι ειλικρινές. Η ειλικρίνεια αποτελεί τη βάση για να πορευθεί στη ζωή του.

·         Να του διδάξει την αξία του σεβασμού. Να μάθει να σέβεται τους άλλους ώστε να μπορεί να ζει αρμονικά με τα άλλα άτομα.

·         Να μάθει στο παιδί να είναι γενναιόδωρο και όχι εγωκεντρικό.

·         Να του τονίσει την αξία της ευγένειας.

Συνεπώς, ο γονιός θα επιτύχει να επαναφέρει την ισορροπία στη σχέση του με το παιδί και ταυτόχρονα θα του προσφέρει τα εφόδια ώστε να κοινωνικοποιηθεί σωστά και να αναπτύξει μια αρμονική σχέση με τα άλλα άτομα γύρω του.