Ξέρετε πως να συμπεριφέρεστε σε ένα άτομο με αναπηρία;

Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο. Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο, οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία. Χρειάζεται επομένως να συνειδητοποιήσουν ότι η αναπηρία δεν είναι νόσος. Είναι κατάσταση που αφορά διαφορετικούς όρους και συνθήκες ζωής του ανθρώπου. Η διαφορετικότητα  δεν πρέπει να ορίζεται σαν στίγμα ή ιδιαίτερη ταυτότητα. Ο καθένας από εμάς οφείλει σεβασμό και αποδοχή  της ιδιαιτερότητας συμβάλλοντας έτσι στην αλλαγή κοινωνικών στάσεων και αντιλήψεων που αντιμετωπίζουν καθημερινά στη ζωή τους τα άτομα με αναπηρία.

Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης  προχώρησε στην έκδοση ενός σύντομου οδηγού στην ελληνική γλώσσα που περιέχει δεκαοκτώ κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία. Οι κανόνες συνοπτικά είναι οι εξής:

1) ΄Αν κρίνουμε ανάγκη να βοηθήσουμε ένα άτομο με αναπηρία ,μπορούμε να ρωτήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος.
 2) Όταν συστηνόμαστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτηριασμένο χέρι να μην αποφεύγουμε να του δώσουμε το χέρι μας.
 3) Να μιλάμε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω του συνοδού του.
 4) Να μιλάμε φυσιολογικά με κοινές εκφράσεις όπως: « τα λέμε» , «πρέπει να προλάβω» ανεξάρτητα από την αναπηρία του.
 5) Αν μιλάμε με άτομο σε αναπηρικό αμαξίδιο, να σκύψουμε στο ύψος του.
 6) Αν δεν καταλαβαίνουμε τι λέει ένα άτομο με προβλήματα ομιλίας να μην προσποιούμαστε ότι το καταλαβαίνουμε. Να ζητούμε να το επαναλάβει.
 7) Να μιλάμε αργά και καθαρά σε άτομο με προβλήματα ακοής.
 8) Όταν χαιρετάμε ένα τυφλό ή με μειωμένη όραση άτομο να αναφέρουμε το όνομά μας. Αν θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια μπορεί να ακουμπήσει στο βραχίονά μας.
 9) Άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης μπορούν να επικοινωνήσουν και μέσω της αίσθησης της αφής, σχηματίζοντας γράμματα στην παλάμη .
 10) Αν δεν έχουμε οικειότητα με ένα άτομο , να μην το ρωτάμε για την αναπηρία του.
 11) Να είμαστε διακριτικοί και υπομονετικοί. Ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να κάνει κάτι.
 12) Να μην το επαινούμε υπερβολικά στις φυσιολογικές  καθημερινές εργασίες.
 13) Να παραχωρούμε τη θέση μας στη γραμμή.
 14) Να προσφέρουμε τη θέση μας  στα μέσα μαζικής μεταφοράς και αφού ρωτήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το βοηθήσουμε να επιβιβαστεί ή αποβιβαστεί από το λεωφορείο.
 15) Να μην αγγίζουμε ορθοπεδικά βοηθήματα (πατερίτσες, μπαστούνι , αναπηρικό αμαξίδιο), ούτε να τα χρησιμοποιούμε για να κρεμάσουμε ψώνια. Το αναπηρικό αμαξίδιο θεωρείτε προέκταση του σώματος.
 16) Να μη χαϊδεύουμε ένα σκύλο- βοηθό αν δεν ζητήσουμε την άδεια του ιδιοκτήτη.
 17) Να προσέχουμε τους οδηγούς αυτοκινήτων που φέρουν το αναπηρικό σήμα. Να μην παρκάρουμε σε μέρη όπου είναι καθορισμένα με τα σήματα πρόσβασης αναπηρικού αμαξιδίου και μπροστά σε ράμπες.
 18) Να μη δείχνουμε οίκτο. Όταν ένα παιδί λόγω αθώας περιέργειας ρωτήσει για τον άνθρωπο με αναπηρία να εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται όσα γνωρίζουμε  για το είδος της αναπηρίας αυτής.