«Μήπως το παιδί μου χρειάζεται θεραπεία»; Σκέψεις και φόβοι των γονέων. Πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν;

Τα παιδιά, όπως και ενήλικες, μπορεί σε κάποια στιγμή της ζωής τους να χρειαστούν τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας, ψυχολόγου ή ψυχιάτρου. Ωστόσο, στην περίπτωση των παιδιών τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα.

Οι γονείς και ιδιαίτερα οι μητέρες πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα και να επισκεφτούν κάποιον ειδικό ψυχική υγείας, όταν διαπιστώσουν κάποιο πρόβλημα, ότι δηλαδή «κάτι δεν πάει καλά» με το παιδί τους. Δυστυχώς όμως, πολλοί γονείς διστάζουν και αρνούνται να προχωρήσουν καθώς πιστεύουν πως θα κατηγορηθούν για το πρόβλημα του παιδιού τους. Εν μέρει έχουν κάποιο δίκιο καθώς διαχρονικά θεωρούνται και κατηγορούνται ως οι κύριοι αίτιοι. Οι κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι πολλές πχ. είναι υπερπροστατευτικοί, είναι απόμακροι, είναι πολύ ανεκτικοί, είναι αδιάφοροι, είναι πολύ αυστηροί, δεν αγαπούν πολύ το παιδί τους, και πολλές άλλες.

Οι συνέπειες όλων αυτών των κατηγοριών είναι ανεπανόρθωτες καθώς δημιουργούνται ενοχικοί γονείς που εξαιτίας της ενοχής, της ντροπής, του θυμού και της άμυνας που προβάλλουν, ώστε να προστατευθούν, αφήνουν τα παιδιά τους χωρίς τη θεραπεία που μπορεί να χρειάζονται. Πώς μπορούν να βοηθηθούν οι φοβισμένοι και προβληματισμένοι γονείς;

·        Να εξετάσουν τη κοινωνική, μαθησιακή και συναισθηματική λειτουργία του παιδιού τους. Αν διαπιστώσουν ότι το παιδί έχει προβλήματα συμπεριφοράς στο σπίτι ή στο σχολείο, αν η μαθησιακή του εξέλιξη δεν είναι αυτή που θα αναμενόταν και οι σχέσεις του με τους γύρω του δεν είναι καλές ή είναι ανύπαρκτες τότε μπορεί να χρειάζεται βοήθεια από ειδικό.

·        Λήψη βοήθειας δεν σημαίνει κατ 'ανάγκη φαρμακευτική αγωγή ή χρόνια θεραπεία! Η βοήθεια μπορεί να περιλαμβάνει απλά μια αξιολόγηση για να καθοριστεί ποια παρέμβαση μπορεί να είναι ευεργετική για το παιδί. Γι 'αυτό είναι συχνά λιγότερο τρομακτικό, αν  οι γονείς, ως πρώτο βήμα  ζητήσουν την αξιολόγηση ή διαβούλευση, χωρίς καμία δέσμευση να προχωρήσουν σε θεραπεία. Η διαδικασία δεν πρέπει να θεωρείται διαφορετική από μία τυπική επίσκεψη στον παιδίατρο. Επίσης οι θεραπεία που θα χρειαστεί δε σημαίνει πως θα είναι εφ’ όρου ζωής.

·        Το τι προκάλεσε το πρόβλημα σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν έχει καμία σημασία. Συχνά οι γονείς λόγω των ενοχών που αισθάνονται αναζητούν να μάθουν τι έφταιξε και δημιουργήθηκε το πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις τα αίτια δε μπορούν να εξηγηθούν και δε θα γίνουν ποτέ γνωστά. Πρέπει όμως πάντα να έχουν στο μυαλό τους ότι δε μπορούν να αλλάξουν το παρελθόν, αλλά μπορούν να βελτιώσουν το μέλλον του παιδιού τους.

·        Χρειάζεται η συμμετοχή των γονέων και η πειθαρχία τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Το μεγαλύτερο μέρος μιας θεραπείας λαμβάνει χώρα στο σπίτι του παιδιού. Για το λόγο αυτό οι γονείς πρέπει να υπακούουν αυστηρά στους κανόνες της θεραπείας και να κάνουν όποια αλλαγή χρειάζεται. Αυτό δε σημαίνει πως έως τώρα έκαναν απαραιτήτως κάτι λάθος, αλλά το πρόβλημα του παιδιού μπορεί να χρειάζεται μια διαφορετική αντιμετώπιση και άλλες συνθήκες μέσα στο σπίτι.

Πάνω από όλα οι γονείς χρειάζεται να διατηρούν τη ψυχραιμία τους και να σκέφτονται νηφάλια τι πρέπει να κάνουν για το καλό του παιδιού τους ώστε να διευκολύνουν τόσο το έργο των ειδικών όσο και την πρόοδο του παιδιού τους.