Όταν το παιδί μου κλέβει…

Η κλοπή, είναι ένα φαινόμενο που συναντάται συχνά ως παραβατική συμπεριφορά στα παιδιά, ακόμα και από πολύ μικρή ηλικία, κάνοντας τους γονείς να ανησυχούν και να αναρωτιούνται αν αυτό είναι δείγμα παιδικής εγκληματικότητας. Για το λόγο αυτό οι γονείς χρειάζεται να γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση, όταν το παιδί είναι πολύ μικρό και θέλει να πάρει κάτι που του έχει κινήσει το ενδιαφέρον και δεν καταλαβαίνει ότι τα πράγματα ανήκουν σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Είναι λοιπόν καθήκον των γονιών να διδάξουν το παιδί όταν φτάσει στην κατάλληλη ηλικία, συνήθως από 3-5 ετών, θέματα σχετικά με τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας.

Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι ενώ γνωρίζουν ότι η κλεψιά είναι κακό πράγμα κλέβουν για διάφορους λόγους. Ένας λόγος μπορεί να είναι ότι θέλει να γίνει δημοφιλής στην παρέα προσφέροντας δώρα ή να δείξει μαγκιά. Οι γονείς πρέπει να ανησυχήσουν ιδιαίτερα όταν το παιδί τους κλέβει χωρίς λόγο για να τραβήξει την προσοχή τους. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να εκφράζει θυμό ή να θέλει μέσα από αυτή τη συμπεριφορά να «πατσίσει» συμπεριφορές των γονιών του. Αν αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται για μεγάλο διάστημα, αυτό δηλώνει ότι η κλεψιά αποτελεί συνειδητό υποκατάστατο του παιδιού για να ισορροπήσει ψυχο-συναισθηματικά. Η συμπεριφορά αυτή πρέπει να λειτουργεί ως «καμπανάκι» για τους γονείς οι οποίοι οφείλουν να ασχοληθούν περισσότερο με το παιδί τους και να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για αυτό και ότι το θεωρούν ισότιμο μέλος της οικογένειάς τους. 

 Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς:

• Να εξηγήσουν στο παιδί ότι το να κλέβει είναι λάθος και ότι δεν ωφελεί ποτέ και σε καμία περίπτωση.
•  Να του υποδείξουν να πληρώσει ή να επιστρέψει τα κλεμμένα. Όταν γίνει αυτό θα πρέπει να κλείσει το θέμα και να μην έρθει ξανά προς συζήτηση από τους γονείς. Έτσι το παιδί θα αισθανθεί ότι έχει επέλθει η «κάθαρση»και η συγχώρεσή του.
• Να αποφεύγουν στις συζητήσεις τους με το παιδί να αναφέρουν τις ανησυχίες τους για πιθανή μελλοντική εγκληματική συμπεριφορά  από μέρους του.
• Να είναι ξεκάθαροι ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή ούτε από την παράδοση της οικογένειας, ούτε από την κοινωνία.

Αν οι γονείς ακολουθήσουν τα παραπάνω βήματα και η συμπεριφορά εξακολουθεί να υπάρχει τότε πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια σε σοβαρά προβλήματα της συναισθηματικής ανάπτυξης των παιδιών . Τα παιδιά αυτά έχουν δυσκολίες να εμπιστευθούν και να κάνουν σχέσεις. Ορισμένα παιδιά κλέβουν επειδή έχουν φοβία εξάρτησης, δηλαδή «παίρνουν»αυτό που χρειάζονται γιατί δε θέλουν να εξαρτώνται από κανένα.

            Οι κλοπές κατά γενικό κανόνα παύουν μόλις τα παιδιά μεγαλώσουν. Οι γονείς δε χρειάζεται να πανικοβάλλονται διότι είναι μία συμπεριφορά που διορθώνεται. Αυτό που είναι απαραίτητο να κάνουν, ώστε να αλλάξει συμπεριφορά του, είναι να του μάθουν να δημιουργεί σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης με τους άλλους.

Πηγή: "Συμβουλευτική γονέων..για ένα ευτυχισμένο αύριο των παιδιών μας" 

(Υπ.Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων)