Το ξύλο βγήκε τελικά από τον παράδεισο;

Σύμφωνα με τη γνωστή ελληνική ταινία το ξύλο ήταν αρκετά ωφέλιμο, καθώς με αυτό τον τρόμο οι καθηγητές κατόρθωσαν να συνετίσουν τις άτακτες και κακομαθημένες μαθήτριες του σχολείου. Ωστόσο, τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα έχουν αντίθετη άποψη για το θέμα της σωματικής τιμωρίας των παιδιών. Ήδη, σε 29 χώρες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, είναι παράνομο για έναν γονέα, δάσκαλο, ή οποιονδήποτε άλλο να δείρει ένα παιδί. Οι λόγοι για τους οποίους η σωματική τιμωρία θεωρείται αθέμιτο μέσο διαπαιδαγώγησης είναι πολύ συγκεκριμένοι.

1. Το ξύλο εναντίων των παιδιών τα διδάσκει να γίνουν οι ίδιοι βίαιοι. Εκτεταμένα ερευνητικά δεδομένα είναι πλέον διαθέσιμα για να υποστηρίξουν μια άμεση σχέση ανάμεσα στη σωματική τιμωρία στα παιδιά και στην επιθετική ή βίαιη συμπεριφορά κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση. Σχεδόν όλοι από τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες, απειλούνταν και τιμωρούνταν τακτικά κατά την παιδική τους ηλικία. Τα παιδιά μαθαίνουν στάσεις και συμπεριφορές μέσω της παρατήρησης και της μίμησης των δράσεων των γονιών τους είτε αυτές είναι καλές είτε κακές. Έτσι είναι ευθύνη των γονέων να δώσουν το σωστό παράδειγμα.
2. Η τιμωρία αποσπά το παιδί από την εκμάθηση επίλυσης των συγκρούσεων με έναν αποτελεσματικό και ανθρώπινο τρόπο. Όταν ένα παιδί τιμωρείται μένει απασχολημένο με τα συναισθήματα του θυμού και φαντασιώνεται τρόπους εκδίκησης, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να μάθει πιο αποτελεσματικές μεθόδους για την επίλυση των προβλημάτων του. Έτσι, ένα παιδί μαθαίνει λιγότερο πώς να χειρίζεται παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.
3. Η σωματική τιμωρία μπορεί να διαταράξει το δεσμό αγάπης γονέα-παιδιού καθώς δεν είναι στη φύση μας να αγαπάμε κάποιον που μας πονά. Το αληθινό πνεύμα της συνεργασίας που κάθε γονιός επιθυμεί να έχει με το παιδί του μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ένα ισχυρό δεσμό που βασίζεται σε αμοιβαία αισθήματα αγάπης και σεβασμού. Η τιμωρία, όσο λειτουργική και αν μοιάζει, μπορεί να παράγει μόνο επιφανειακά καλή συμπεριφορά που βασίζεται στον φόβο. Σε αντίθεση, η συνεργασία που βασίζεται στον σεβασμό θα διαρκέσει μόνιμα, φέρνοντας πολλά χρόνια αμοιβαίας ευτυχίας.
4. Ο θυμός και η απογοήτευση που δεν μπορεί να εκφραστεί με ασφάλεια από ένα παιδί βγαίνει την περίοδο της εφηβείας. Ο θυμός που έχει συσσωρευτεί για πολλά χρόνια μπορεί να σοκάρει τους γονείς των οποίων το παιδί αισθάνεται τώρα αρκετά ισχυρό για να εκφράσει την οργή ​​του. Η τιμωρία με ξύλο μπορεί να φαίνεται ότι παράγει «καλή συμπεριφορά» κατά τα πρώτα χρόνια, αλλά το «τίμημά» της καταβάλλεται από τους γονείς και την κοινωνία στο σύνολό της, καθώς το παιδί εισέρχεται στην εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή. 

Βλέπουμε λοιπόν πως το ξύλο ως τιμωρία περισσότερο βλάπτει παρά ωφελεί τα παιδιά. Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες ενηλίκων που φανερώνουν τον τρόμο που βίωσαν κατά την παιδική τους ηλικία όταν τιμωρούνταν με ξύλο από τους γονείς ή τους δασκάλους. Πολλοί, ακόμα και αν βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία, βιώνουν συναισθήματα θυμού για το ξύλο που «έφαγαν», πολλές φορές και άδικα, και νιώθουν να μισούν τους ανθρώπους που τους ξυλοφόρτωναν.
Αυτό λοιπόν που χρειάζεται ένα παιδί για να μάθει, δεν είναι η σωματική τιμωρία αλλά η αγάπη και η υπομονή εκ μέρους του ενήλικα ώστε να του διδάξει σωστούς και γόνιμους τρόπους συμπεριφοράς