Πως βιώνει μια μητέρα τον ερχομό ενός ανάπηρου παιδιού στη ζωή της
Ο ερχομός σε μια οικογένεια ενός παιδιού με αναπηρία προκαλεί μεγάλο πόνο στους γονείς καθώς βλέπουν όσα είχαν ονειρευτεί και σχεδιάσει να μεταβάλλονται. Πολλές φορές οι γονείς αυτοί ξεχνούν πως το παιδί που έχουν φέρει στον κόσμο έχει και αυτό τις «ομορφιές» του και απορροφημένοι στον πόνο για τη μη εκπλήρωση της επιθυμίας τους να έχουν ένα υγιές παιδί χάνουν τις χαρές και όλα τα όμορφα συναισθήματα που μπορεί αυτό να τους προσφέρει…Μια μητέρα παιδιού με αναπηρία περιγράφει με γλαφυρότητα πώς μοιάζει αυτή η εμπειρία:
« Το να έρχεται στη ζωή σου ένα παιδί το ονειρεύεσαι και σχεδιάζεις για αυτό όπως ένα ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις στην Ιταλία και το περιμένεις για μια ζωή… Όταν έρχεται η στιγμή να πας και να το πραγματοποιήσεις αρχίζεις να αγοράζεις τουριστικούς οδηγούς, χάρτες, μαθαίνεις τη γλώσσα και την ιστορία της χώρας… Περιμένεις και ανυπομονείς να δεις τη Ρώμη, το Κολοσσαίο, τη Βενετία… Όλα είναι έτοιμα για την αναχώρηση…μπαίνεις στο αεροπλάνο και ανυπομονείς για τη στιγμή που θα φτάσεις στην Ιταλία, που θα πραγματοποιηθεί το όνειρό σου. Όταν επιτέλους προσγειώνεσαι, η αεροσυνοδός ενημερώνει πως μόλις έφθασες στην Ολλανδία… Μα σε ποια Ολλανδία, διαμαρτύρεσαι, εγώ στην Ιταλία πήγαινα, τι θέλω εδώ;… Παρόλο που και η Ολλανδία είναι μια όμορφη χώρα, καθαρή, εσύ είσαι απροετοίμαστη για αυτό…Θα πρέπει να μάθεις τη γλώσσα, να βρεις τουριστικούς οδηγούς για αυτή… Και διαμαρτύρεσαι παρόλο που έχεις την ευκαιρία να δεις τους ανεμόμυλους, τις τουλίπες και πίνακες του Ρεμπράντ… Ο πόνος σου μεγαλώνει όταν ακούς τους άλλους να πηγαίνουν και να γυρίζουν χαρούμενοι από την Ιταλία πραγματοποιώντας το όνειρό τους… μα και εσύ αυτό είχες ονειρευτεί… Ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ, λόγω της μη εκπλήρωσης του ονείρου. Αν όμως παραμείνεις στη μη εκπλήρωση του ονείρου σου για την Ιταλία, τότε θα χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις την Ολλανδία και τις ομορφιές που μπορεί αυτή να σου προσφέρει…»
Ένα παιδί με αναπηρία μπορεί να προσφέρει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα στους γονείς του, όπως και ένα υγιές παιδί και φυσικά έχει τα ίδια δικαιώματα στη ζωή, όπως και κάθε άλλος. Το πένθος για την απώλεια της επιθυμίας για ένα υγιές παιδί είναι ανάγκη να ξεπερνιέται όσο το δυνατό γρηγορότερα, γιατί το παιδί έχει την ανάγκη να αισθανθεί κοντά τους γονείς του, να πάρει και να δώσει αγάπη. Έτσι λοιπόν λογικές του τύπου «τί χαρά μπορεί να σου προσφέρει ένα τέτοιο παιδί;» και «πρέπει να απομονώνεται», πρέπει να απορρίπτονται.
Η απόκτηση ενός παιδιού είναι όντως ένα ταξίδι. Το ταξίδι αυτό μπορεί να είναι εξαρχής χωρίς σκοπέλους, άνετο. Η είσοδος στη ζωή των γονιών ενός παιδιού με αναπηρία δεν πρέπει να θεωρείται απροσπέλαστη σκόπελος. Γιατί η αγάπη που θα προσφέρει αυτό το παιδί στους γονείς του είναι δυνατό να υπερνικήσει τα όποια εμπόδια φέρει η αναπηρία.
« Το να έρχεται στη ζωή σου ένα παιδί το ονειρεύεσαι και σχεδιάζεις για αυτό όπως ένα ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις στην Ιταλία και το περιμένεις για μια ζωή… Όταν έρχεται η στιγμή να πας και να το πραγματοποιήσεις αρχίζεις να αγοράζεις τουριστικούς οδηγούς, χάρτες, μαθαίνεις τη γλώσσα και την ιστορία της χώρας… Περιμένεις και ανυπομονείς να δεις τη Ρώμη, το Κολοσσαίο, τη Βενετία… Όλα είναι έτοιμα για την αναχώρηση…μπαίνεις στο αεροπλάνο και ανυπομονείς για τη στιγμή που θα φτάσεις στην Ιταλία, που θα πραγματοποιηθεί το όνειρό σου. Όταν επιτέλους προσγειώνεσαι, η αεροσυνοδός ενημερώνει πως μόλις έφθασες στην Ολλανδία… Μα σε ποια Ολλανδία, διαμαρτύρεσαι, εγώ στην Ιταλία πήγαινα, τι θέλω εδώ;… Παρόλο που και η Ολλανδία είναι μια όμορφη χώρα, καθαρή, εσύ είσαι απροετοίμαστη για αυτό…Θα πρέπει να μάθεις τη γλώσσα, να βρεις τουριστικούς οδηγούς για αυτή… Και διαμαρτύρεσαι παρόλο που έχεις την ευκαιρία να δεις τους ανεμόμυλους, τις τουλίπες και πίνακες του Ρεμπράντ… Ο πόνος σου μεγαλώνει όταν ακούς τους άλλους να πηγαίνουν και να γυρίζουν χαρούμενοι από την Ιταλία πραγματοποιώντας το όνειρό τους… μα και εσύ αυτό είχες ονειρευτεί… Ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ, λόγω της μη εκπλήρωσης του ονείρου. Αν όμως παραμείνεις στη μη εκπλήρωση του ονείρου σου για την Ιταλία, τότε θα χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις την Ολλανδία και τις ομορφιές που μπορεί αυτή να σου προσφέρει…»
Ένα παιδί με αναπηρία μπορεί να προσφέρει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα στους γονείς του, όπως και ένα υγιές παιδί και φυσικά έχει τα ίδια δικαιώματα στη ζωή, όπως και κάθε άλλος. Το πένθος για την απώλεια της επιθυμίας για ένα υγιές παιδί είναι ανάγκη να ξεπερνιέται όσο το δυνατό γρηγορότερα, γιατί το παιδί έχει την ανάγκη να αισθανθεί κοντά τους γονείς του, να πάρει και να δώσει αγάπη. Έτσι λοιπόν λογικές του τύπου «τί χαρά μπορεί να σου προσφέρει ένα τέτοιο παιδί;» και «πρέπει να απομονώνεται», πρέπει να απορρίπτονται.
Η απόκτηση ενός παιδιού είναι όντως ένα ταξίδι. Το ταξίδι αυτό μπορεί να είναι εξαρχής χωρίς σκοπέλους, άνετο. Η είσοδος στη ζωή των γονιών ενός παιδιού με αναπηρία δεν πρέπει να θεωρείται απροσπέλαστη σκόπελος. Γιατί η αγάπη που θα προσφέρει αυτό το παιδί στους γονείς του είναι δυνατό να υπερνικήσει τα όποια εμπόδια φέρει η αναπηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου